Усё змяняецца і мы не заўважаем,
Cэрцы нашы сталі халадней.
І былое нам здаецца нейкім раем,
А глядзець патрэбна ўсё вышэй!
Непрыемна, глуха, бесклапотна
Мы ідзем у натоўпе без людзей.
Дзеці, света кветкі, так самотна
Хутка пасталеюць без надзей.
Прабяжыць наш час і стане невыносна,
Што дарэмна ўсё, а мы раней
Так спяшаліся і страшна ўсё адносна,
Час ідзе... Хутчэй і ўсё далей.
pv
© Copyright: Стала Новак, 2015
Свидетельство о публикации №115022311112
Свидетельство о публикации №115022311112
Рецензии