Не думаць і... не марыць- ці лёгка так жыццё пражыць нам? На гэтым велізным зямным абшары няма больш месца шчасцю?
Ці мы сядзім у драўлянай бочцы ... са старцам Дыягенам побач... чакаем, спадары, што нехта падаруе нам свабоду?
Чакаць у бочцы зменаў млосна, пара ўжо поўніцца сапраўднай злосцью, вылазіць на паветра нам , гуляе дзе свабоды вецер, дзе пахне водарам духмяным, няма дзе цемры мо цалюткі дзень, дзе толькі ноч спасае ад праблем, ды і то не ўсіх, бо нехта і не спіць...
Дык хто мо першы вылязе на божы свет... убачыць у цемры ён прасвет... І нас з ванючай бочкі пазаве... Мы ўсе амаль даспелі... Дзе ты?
Басня Про бочку
© Copyright: Светлая Две Тысячи 10, 2015
Свидетельство о публикации №115022203076
Свидетельство о публикации №115022203076
Рецензии