Тормыш эмерен

Тормыш эмерен 
(Хамза Арсланов)

Кай арада утте гомеркэем,
Бигрэклэр тиз життем житмешкэ,
Тормыш дулкнына бирештемме,
Олермэдем эле куп эшкэ.

Ойрэтэсем килэ сандугачны
Сайратырга козгэ кадэрле,
Бу доньяга туган бар сабыйны.
Эх! Итэсем килэ кадерле.

Хэйкэл куеп жир шары кашина
Энилэрне килэ зурлыйсым.
Язмышларны, аны кисэ торган
Коелэрдэн килэ арныйсым.

Тонге килэ тошеп юаныч тапкан
Айны килэ парлы итэсем,
Козлэр житкэч аны ялгыз ташлап
Кыр казлары, димен, китмэсен.

Борынлаган  бэбкэ-чебешлэргэ
Ярдэм кулы килэ сузасым,
Барасылар килэ бу тормышнын
Мэрхэмэткэ булган сусавын.

Бик асылган бэхет ишеклэрен
Ачкыч табып килэ ачасым.
Татымасын иде нирдэшлэрем
Бэллур бортек – куз-яшь ачасын.

Бер сабакта ике зур тук башак
остерэсем килэ кырларда,
Бары тигез мэхэббэт турында
Ишетэсем килэ нырларда.

Эссе жойдэ кысыр болытларны
Бик тэ килэ буаз итэсем.
Бар кешенен изге ниятлэрен
Бер уземнен килэ утисем.

Ни хэл итим, тормыш сазлыгыннан
Чыга алмый утте гомерем,
Олгермэдем чынбарлык итэргэ
Жаным утенечен,
рухым боерыгын,
кунелем эмерен.