Па-над Нараччу вечар.
Па-над соснамі - ціша.
Маладзік, нібы ў вечнасць
Ёй лісты свае піша.
Па-над Нараччу думкі
Шагацяць чаратамі.
Тыя дзіўныя гукі
Нас з табой апанталі.
Мая мілая Нарач! -
Ты зямлі маёй сэрца.
Ты -надзея і мара,
Што з нябёсаў ліецца.
Я з каханай у лодцы
Твае думкі чытаю,
Дзе схавалася сонца
Майго любага краю.
Засынаюць тут зоркі,
Баюць сны да світанку,
Каб твой голас быў звонкім,
Бы мелодыя ранку.
Вечар ля Нарачы
© Copyright: Валерий Познякевич, 2015
Свидетельство о публикации №115021811298
Свидетельство о публикации №115021811298
Рецензии