Гром разарваў рукамі хмары -
Маланка бліснула з нябёс.
Вясновы дождж парушыў мары
І ў пераход натоўп панёс.
Было ахвяр Нямізе мала -
Цякла рачулка па крыві.
Здавалася, метро стагнала:
Прымі, Няміга іх, прымі.
І вось натоўп узняў абцасы
І людзі ў вечнасць паплылі.
Спляліся рукі, ногі... Разам
Яны спасціглі грэх зямлі.
Трагедыi на Нямiзе
© Copyright: Валерий Познякевич, 2015
Свидетельство о публикации №115021510461
Свидетельство о публикации №115021510461
Рецензии