Килгэннэрнен безнен янга котмэгэндэ,
Ай яктылыгында кузлэрен талпынып.
Бозып булмый хаванын анын узэгендэ,
Тинлэ кабер сенде бэреп тизлэштереп.
Ул бит котелмэгэн кон иде борчусыз,
Янгырайды сулыш алып ансыз ташучы.
Тик тынычта туды крыйдагы баручысыз,
Тимэде оскэ жилкетте жилкетеп укчы.
Жылытылып утырганда бу эсэрлэрнен,
Булыр иде эйтелмэгэн тинрэп яшэгэн.
Агарды чисталык тамып тап керлэрнен,
Аны тайпынып истэ тотып сулыш сизгэн.
Бармыйбыз бутэн ул яклардан ишерер,
Тынычлыкта сыйпап яктырыр сагышын.
Тамчыны да ул оскэ чумыт киптерер,
Кулдэге суын бозлы калды каргышын.
Сулышында экрен генэ эндэшеп айлар,
Тошкэ кермэслек айлары сина эндэшеп.
Морхэмэтле тошлэр ялварып ул уйлар,
Мэнгегэ алып китэр яклап сине, дэшеп.
Сулыш
© Copyright: Динара Хайретдинова, 2015
Свидетельство о публикации №115021000803
Свидетельство о публикации №115021000803
Рецензии