И зноу я у Иуи

          
І  зноў  я  ў  Іўі,  куды  ні  зірні   
Усюды  я  бачу,  свае  карані   
Гляджу  на  касцёл  я  і  Бога  малю,
За  гэту  цвітучую,  нашу  зямлю
               За  Іўем  магілкі,  капліца  ўстае
               Там  бацька і  маці   і  дзяцькі  мае   
               Я  крочу   і  чую,  дыханне  вякоў   
               Пішу  і  збіраю,  сляды  тых  акоў
Як  шмат  тут  навокал,  шчаслівых  людзей
 Дзяўчына  вунь  крочыць,  із  кучай  надзей 
 Ёй  мама  сказала,  буць  дома  як  змрок,   
 Мы  рана  спаць  ляжам,  зачынім  замок
                Ў  нас  із  дзяўчынкай,  спатканне  сваё,
                Як  мала  нам  часу, каханне  маё
                Стаіўшы  дыханне,  прашу  я  дзяўчынку
                Адстроч  развітанне,  яшчэ  на  хвілінку
Узляцім  мы  як  птушкі  і  шчасце  адчуем,   
У  небе  блакітным,  з  табой  заначуем
Аддам  табе  зоркі,  нябес  сіняву,   
У  вочах  азёрах,  тваіх  патану