І піша развітальны мне пралог
Самотнаю завеяй зімні бог…
Халодны сон зноў выпіты да дна,
І не баліць апошняя віна.
Зліліся дні – прадцечы навіны.
Хай пьюць душу, гаворачы, званы!
Мне не баліць, мне сёння ўсё адно –
Я сёння пью маўклівае віно!
І спіць віна, і пішацца пралог,
І праз жыццё глядзіць у сэрца Бог!
20-10
и пишет прощальный...
© Copyright: Анастасия Котюргина, 2015
Свидетельство о публикации №115020905359
Свидетельство о публикации №115020905359
Рецензии