Ане Малиновской бел

дзе мне ўзяць столькі пяшчоты, колькі яе жыве ў цябе?
як яе нарадзіць? з чаго?
са сьнегу падталага ці зь вясны на рацэ?
зь бязьмежжа сусьветнага ці ад маці ўсяго?

адкуль у цябе столькі цяпла, ахінае твайго суразмоўцу?
ці ты вечная, як нябёсаў халва зь млечным шляхам -
боская глыбіня сонца...
пад велічным тваім дахам...

Скажы, адкуль расьце твая шчырасьць,
што пераплятае ў паветры лісьце?
хто ты такая, што немагчыма стрымліваць жыцьце?
уся пяшчота і разуменьне нябёсаў празь цябе - навыраст...

Ані Маліноўскай
08.12.14
Менск


Рецензии