А цi ж успомняць нас нашчадкi?
На ўсiх з усмешкай пазiраць.
Усе мы – боскiя стварэннi,
I прыдзе час нам памiраць…
Каму – праз год, каму – праз сорак,
Але ж канец ва ўсiх адзiн:
Прах – у зямлю, душа – да зорак
Замчыць за некалькi гадзiн.
А цi ж успомняць нас нашчадкi
Праз пяцьдзесят цi сто гадоў?
Хто да адной нажывы падкi,
Не чуе неба вечны зоў.
I толькi тое застанецца,
Што ты жывым зрабiць паспеў.
Няхай апошнiм той смяецца,
Жыцця хто сутнасць зразумеў.
2005
Свидетельство о публикации №115020106234
о'
не вижу то' что пишу' потому извините за ошибки' исправить не могу---
Лариса Геращенко 11.05.2018 16:37 Заявить о нарушении
Спасибо!
Галина Харитоненко Анкута 12.05.2018 23:27 Заявить о нарушении