Ну, што, а вось і я…..
Прывітанне табе,
мая адзінота…
Не пазнаў таямніц жыцця,
Але гэта як кажуць:
не твая турбота.
Не было аніякіх спакусаў
Я жыву як усе –
да усяго абыякава
І тым большь самабора-абруса
Не было і ня будзе
…і гэтаму дзякую
Што не стану я чалавекам
Ціхім, спакойным –
значыць шчаслівым
А што засталося!?
- Дурным смехам
Шалена будзіць
штодзенныя сілы
Ну, што, а куды падзецца!?...
Прывітанне табе,
Адзінота, на нова...
Б’ецца паміж рэбраў сэрца,
Але гэта, як кажуць:
Дастаткова часова…
25.01.15
Часова
© Copyright: Владимир Стома, 2015
Свидетельство о публикации №115012508521
Свидетельство о публикации №115012508521
Рецензии