Спачатку быў той,
Хто прамовіў слова,
Хто навучыў людзей гаварыць,
Каб гэта вучэнне лягло ў аснову
Любові, што ў сэрцах надзеяй гарыць.
Адкуль ён прыйшоў
Чалавек разумны?
Дзе думак руплівых раслі карані?
Схаваныя ў вечнасці тыя руны,
Што нас да свядомасці ўсіх прывялі.
Нам рана пакуль
Сэнс таемнага ведаць,
Бо мы не спасціглі глыбіняў жыцця,
Не чуем, як словы ходзяць па следу
І плачуць, нібыта малое дзіця.
Людзi i словы
© Copyright: Валерий Познякевич, 2015
Свидетельство о публикации №115012305529
Свидетельство о публикации №115012305529
Рецензии