Маей старонцы

            Маёй старонцы

Я бачу цябе ў сорак пятым,
У чырвоным ад ран шынялі.
А ты з галавою паднятай,
Хоць кожная клетка баліць.
Хоць кожнае трэцяй бярозкі,
Навала зламала жыццё.
Прайшла перунамі па вёсках,
Пакінуўшы спалены дзёрн.
А ты з галавою паднятай,
Цаглінкі збірала з руін.
Каб помнік узвесці салдату,
Красу сваю зноў аднавіць.
Усім даказаць сваю годнасць-
Хай чуюць далёка пра нас ,-
Што шчыры народ панямонскі
Апошняе сябру аддасць.
Квітней жа,як сад напрадвесні!
Жаўрук у блакіце звіні.
На вахте ў працы і з песняй,
Твой люд незалежны стаіць.


Рецензии
Вітаю Вас таксама!
Жыве беларуская мова!

Светлана Кабанова-Рожко   17.04.2016 22:02     Заявить о нарушении
дзякуй вам !жыве!!!!!!

Владимир Гайдук   18.04.2016 10:15   Заявить о нарушении
На это произведение написано 6 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.