Варона ды піва
Вароне шэрай неяк бог,
Разжыцца півам дапамог.
Яна на дрэва з гвалтам села,
У бутэльку заглядае смела.
І піва птах бярэ на нюх,
Спірное ей упершыню.
Глыток адзін ,другі і у рэшце,
На донцы боутаюцца рэшткі.
І затлумиуся у птаха розум,
І думкі усе пайшлі аб розным:
-Лісіцы як адпомсціць той,
-Што сыр падманам зьела мой?
-Кату, што не дае спакою,
-Мець хоча у кіпцюрах жывою?
-Ды я ж іх сення ужо спаткаю,
-Хай абыходзяць лепей, раю!
-Іх абаіх адным крылом.....!
Ды непрадбачаны аблом.
Разумных думак тых нямала,
І птаха урэшце задрамала.
Хвастом уніз ,бяда, ляцела,
На шчасце нізенька сядзела.
Ліса з катом яе пад пахі,
Была у ніякім стане птаха.
варона ды пива
© Copyright: Владимир Гайдук, 2015
Свидетельство о публикации №115011502238
Свидетельство о публикации №115011502238
Рецензии