Я паранўў лісток паперы
І ўбачыў цела Хрыстова:
Там з крыві вырастала слова
І трымцелі радкі, бы нервы.
Толькі слых мой пачуў другое:
- Асудзіце мяне праўдзіва.
Вера - крылы, а слова - дзіва,
Толькі верш не спыняй на слове,
Бо яно не пакліча сэрцы
І не пойдзе ўслед за табою...
Калі думкі не маюць спакою,
Значыць словы не маюць сэнсу.
І тагды загібее вера,
Ачарствеюць душа і сэрца.
Толькі тым, хто на словы смелы
Перамога ў жыцці даецца..
***
© Copyright: Валерий Познякевич, 2015
Свидетельство о публикации №115011306181
Свидетельство о публикации №115011306181
Рецензии