Саксафон
Святочнай залай легла цьмянасць,
Сабой бармэна не чапіушы.
У таемнасць павяла каханых,
А ты здалек разбавіу цішу.
І я самлеу душой знямелай,
На пару хвіль мяне не стала.
Гучау ты кволенька,нясмела,
А сэрца буйна грукатала.
Узяу ніжэй.заплакау сіпла,
Цяклі у трызне слезы.
Плылі маркотныя усхліпы,
І залы мой кранууся позірк.
Была яна у нейкіх чарах,
Прытым маучала нерухома.
Прабегла хвалька па бакалах,
Мне так схацелася усвядоміць.
Дзе чуу тых гукау непауторнасць?
Дзе іх жіве нямы пачатак?
Ты ж ноткі жвавыя прыпомніу,
Прысутных акунуу у чардаш……..
Свидетельство о публикации №115011302466