Пайшоу ён за ёю услед

Пакорна  старая- бабулька
Сабралася  ўжо  паміраць, 
Хоць  бачылі  ўсе  яе  ўчора
У  дворык  хадзіла  гуляць
            У  старую  ложку  кладзецца
            Здавалася  стройнай  такой
            Бязхлопатна  вочы  закрыла
            Із  тварам,  як  быццам  святой
Ну  вось  і  ўсё , - мой  Ванюша -
Прабач  ў апошні  мне  раз
Сыходжу , шапталі   ўсё  вусны
Агонь ,  у  вачах  яе  згас
            Не  верыў  у  смерць  ён  каханай ,
            За  плечы , яе  прыўзняў
            К  шчацэ  сваёй , злёгку  калючай ,
            Галоўку  яе , прыціскаў
Да,  добра , табе  будзе,  Галя
Адлежымся , дзень  ці  другой
Па  хлеб,  як  заўсёды  адразу
Мы,  пойдзем  у  краму  з  табой
            Вось  бачыш !  Лягчэй  табе  стала,
            А  Галя,  чуць  шэпча  яму
            Вядома , лягчэй,  табе  дзякуй !
            І  што  вось  я  бачу,  скажу
Абодва  з  табой,  маладыя
Мне  першую , кветку  нясеш
Дзяцей  мы  гадуем,  ўнукі
І  ты  адзінокі  ідзеш
            Прашу , пажыві  яшчэ  трохі
            Як  жыць  без  цябе,  я  не  знаю
            Сваё аджыла  я  ўжо  Ваня
            Цябе , за  дзвярыма  чакаю
Прарывістым  стала  дыханне
І  ціш  у  пакой  падыйшла ,
Дождж дробны  чуць  стукаў  па  вокнах
І  жонка  із  цела  сышла
             І  тут жа  яму  стала  дрэнна
             Пайшоў  ён,  за  ёю  ўслед
             А  ўвечары , па  тэлеграме
             Дзяцей  сюды  склікаў , сусед