Адзiн дзень

                Так павялося,
                Што час лечыць,
                Зацягваецца рана,
                Але нас калечыць
                Душа-падранак.
                І падранак-звер
                Будзе помніць,
                Як гучаў стрэл -
                У ваччу стала цёмна.
                Яшчэ будзе вясна,
                І прыйдуць святы,
                Каб гуляць да відна,
                Ды сэрцу цеснавата.
                Не здыхацца раптам!
                Дык стань,азірніся:
                У розніцу ці оптам
                Піць жыцця крыніцу?
                Набіраю ўзрост...
                Які ж лёсу перст?
                Калі адслужу свой хрос?
                Калі ж адгуляю фэст?
                А як пайду-пайду,
                То наступіць дзень...
                Дзе ж падзелася,скажу,
                Ты,жыцця цень?
                Каб жа ўбачыць
                Дзень ды без мяне.
                Каб убачыць,убачыць
                Не інакш,не іначай,
                Каб адзін толькі дзень!
                Асяроддзе рэчаў
                Будзе тое ж:
                Пасеюць грэчку,
                Дадуць сена карове.
                Завурчыць трактар
                На полі чорным,
                Пакажуць характар
                Спартыўныя горны.
                Адшуміць вецер,
                Ці будзе ціха,
                Засмяюцца дзеці,
                Ці заплача ліха,
                Ці прабяжыць таропка
                Заяц увішны,вёрткі,
                Ці адкрыецца каробка
                Злой Пандоры-цёткі,
                І стане дурань сварыцца
                За нейкія там рэчы,
                Аж янгол-галубіца
                Страсяне белы плечы!
                Пасыплецца пер'ечка
                Ды на горачка маё.
                Чашы тады цемечка
                Няшчаснае сваё.
                Але прабачце,
                Прабачце мне,
                Вы ж бачыце:
                У вечным я сне.