Адлачынак

Вясна толькі наступала,
Толькі лёд з ракі сышоў,
А ўжо сонца прыпякала,
Гарачыла людзям кроў.
   Так і цягне на прыволле
   З сябрукамі адпачыць,
   Удыхнуць паветра Ўволю,
   Проста лясы патачыць.
Так прыемна каля рэчкі
Па пясочку пахадзіць,
Ветрык цёплы,нібы з печкі,
Ён любому дагадзіць.
   Разамлелыя ад сонца
   Разышліся хто куды.
   Мужык кажа сваёй жонцы:
   -Давай сходзім да вады.-
Галаву ў рацэ ён мочыць,
Ну а далей не ідзе,
Бо трымацца няма мочы
У ледзяной такой вадзе.
   Потым стаў сяброў гукаці:
   -Падыходзьце ўсе сюды,
   І вам трэба паспытаці
   Такой цёпленькай вады!
-Ды няўжо ты пакупаўся?-
-Жонка можа пацвярдзіць.-
-А чаму сухі застаўся?-
-У вадзе голым трэба быць.-
   -Ну-ка,Лена,адвярніся,
   А мы зараз як нырнём...-
   Зубы ажно ў іх зашліся-
   З вады скачуць мітулём!
Мужык з жонкаю рагочуць:
-Трэба розум свой вам мець,
У калодзеш скажуць скочыць-
Трэба будзе вам ляцець?!-