Сцеле вечар туман у лагчыны.
Сонца стомлена сцішыла крок.
З-за пагорка, святлом ад лучыны,
На зямлю апускаецца змрок.
Дрэмле вецер на дрэвах кудлатых,
Цішыню захаваўшы ў дупло.
Засвяціліся вочы ў хатах,
Ды гамоніць крыніца адно.
Ноч крадзецца дарогаю пыльнай,
Цемнатой выцірае свой твар.
Як заўжды, месяц поглядам пільным
Закалыхвае вечар з-за хмар.
Засынае святло ад лучыны.
Думкі зноў завялі карагод
І журбу адагнаць немагчыма,
Калі цягнецца вечар, як год.
Вечар
© Copyright: Леонтий Обринский, 2015
Свидетельство о публикации №115010903525
Свидетельство о публикации №115010903525
Рецензии
Вельми приемная чытаць на родная мове!!! Дык такия прыгожыя вершы!!! З падзякай Зоя
Зоя Помельникова 19.10.2018 20:36 • Заявить о нарушении
Зоя Помельникова 19.10.2018 20:36 • Заявить о нарушении
А мне прыемна ад таго, што гэты верш, на беларускай мове,
не пакінуў Вас абыякавай.
З удзячнасцю...
Леонтий Обринский 22.10.2018 16:27 Заявить о нарушении
не пакінуў Вас абыякавай.
З удзячнасцю...
Леонтий Обринский 22.10.2018 16:27 Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.