Плач

              З вугалкоў вачэй
              Пацякла дажджынка,
              Быццам тваіх начэй
              Адзінокая слязінка.
              Не плач так адзінока!
              Мо табе што сніцца?
              А то і маё вока
              Тугою ўжо слязіцца.
              Трэба ж так стацца,
              Што помнік твой плача
              Нат калі няма дажджу,
              А калі я прыйду.
              Твая ж сляза тая
              За жыццё няўдалае,
              І дачка-няўдаліца
              Гаруе ды жаліцца.
              Ясны месяц над табою
              У вочкі,пэўна,свеціць,
              Схавайся ж,месяц, за гароюЮ
              Бо маці даўно спіць.
              Калі ж дзённае свяціла
              Табе вочкі слепіць,
              То я сонца б упрасіла,
              Каб было табе лепей.
              Калі ж птушка пралятае
              Над вечнасцю тваёй,
              Няхай крыллем памахае
              табе толькі адной.
              Яшчэ заяц прыбягаў,
              Сядзеў у кустоўі,
              Ён так мяне спужаў,
              Што адабраў здароўе.
              Я ды заяц каля цябе.
              Яшчэ прыляцела сініца.
              Яна на блюдцы дзяўбе,
              Што паклала я гасцінцы.
              Тут жа побач тата.
              Як жывеш-можаш?
              Выплакала слёз багата
              Над тваёй агароджай.
              Сіняя стужка ўецца
              На крыжы змейкай-ракою.
              Вецер моцны,не ўдаецца
              Замацаваць яе рукою.
              Мая песня хаўтурная,
              Мой "Плач" паэтычны.
              Уецца істужка пурпурная
              На крыжы невялічкім.
              Многа кветак тут жывых
              Яшчэ болей штучных.
              Колькі ж гадоў ліхіх
              Гэты боль будзе мучыць?
              Гэты боль,гэты боль -
              Яго не пазбыцца...
              На ране соль,соль...
              Пайсці ці што,памыцца?
              І ва сне не забыцца:
              Бачыш вас,гаворыш.
              Змучанаму спіцца
              З панядзелка на аўторак.
              А з аўторка на сераду
              Ізноў у самоце
              Я да вас прыйду,
              Хоць буду і ў рабоце.
              Потым буду аглядаць,
              Ці трымаецца парадак,
              Вершы вам складаць
              І прынясу аладак.
              Каб не прамокла хатка,
              Каб сухой была апратка,
              Стану парасонам,
              Ці прывідам сонным
              Над магілай вашай.