Сон Бессмертия...
Прысніў я сон,
пра Дом дзяцінства.
Як я стаяў каля Яго,
ля гАнка...
Чакаў,
з надзеяй,
цярпяліва –
што зАраз выйдзе з Дому мамка...
І скажа:
– Дзе хадзіў, сынОчак ?
– Чаму так доўга не было на хаце ?
І я пабачу,
што мамулі вочы –
мяне зусім не вінавацяць...
Я кінусь да яе,
дзіцяткам –
прыткнусь да матчынага сэрца...
І абарваўся сон мой,
раптам...
Той сон –
што маме не дае памерці...
*+*
29 снежня 2014г.
Свидетельство о публикации №114122903670