Не! Ўсе вершы пра каханне
я не напісаў яшчэ,
Бо жыве маё жаданне
с табой бачыцца часцей,
Бо іду дзе, ці працую -
я табой адной жыву!
Кропелькі дажджу цалую
іх каханаю заву.
Ты з'яўляешся вясёлкай
у дыяментах свежых рос.
І хоць на двары золка -
для сустрэч няма пагроз!
Нас вітацьмуць наша Туча,
і Руда, і Машукі.
Пры сустрэчы немінучай,
бо нам выпаў лёс такі!
Бо нам выпау лёс такi!
© Copyright: Станислав Шастак, 2014
Свидетельство о публикации №114122310948
Свидетельство о публикации №114122310948
Рецензии