Назлы,жэйге,айлы кичлэр-
Курешулэр, кичерешлэр,
Озелеплэр сезне ,дусларым, сагынам.
Минутларны чутлый барам,
Жэйлэремне котеп алам,
Кичлэр житкэч йогереплэр чыгам.
Агач капка басып тора,
Хэм мин сине котеп торам,
Тик курешкэч : “Яна чыктым”,- диям...
Йорэк очып чыга, жаный,
Кунелемдэ кошлар сайрый,
Ялгыш кына терсэк очы тия...
Мэнге бетмэсеннэр юллар,
Без таптаган тар сукмаклар,
Кичлэр озынайсын безнен очен.
Ойг; кадэр килеп життек...
Йолдызлы кук шундый чиксез!...
Кая куйик серле хислэр кочен?
“Хэзер нэрсэ? Сау бул...”-“Китмэ,
Мэхэббэтне мэхрум итмэ!”-
Бу жомлэлэр башта гына калды.
Телэк хэзер канны коя,
Сулыш аша сине тоям...
Баш очында йолдызлар атылды.
Сузлэр белэн эйтеп булмый,
Яшьлэр мэнгелеккэ туймый-
Бу ин гузэл хэм кадерле чаклар...
Жылы булсын, булсын салкын,
Тик мэнгегэ мина якын
Авылдагы газиз туган яклар.
Бу ин гузэл хэм кадерле чаклар...
© Copyright: Айсылу Галиева, 2014
Свидетельство о публикации №114121709761
Свидетельство о публикации №114121709761
Рецензии