Вучыуся раз асёл брахаць
Як настаяшчая сабака
Куды ні ідзе, ўсё гаў, ды гаў
Ну прама, нейкі забіяка
Я майстрам слоў сабачых стаў
Брахаць я навучыуся
Так пятуху асёл крычаў
О. не! ты чуць, чуць налаўчыўся
Твайго майстэрства я не бачў
Аслом бязмозглым і астаўся
Бо каб бязмозглым ты не быў,
Брахаць бы ты, не вывучыўся
Узамніў сябе, што зух зямлі
І будзе велька дзіва
Калі не трапіш на ланцуг
Бо стаў, ты ўжо, брахлівы
Свидетельство о публикации №114121007936