Трывога
І зноў трывожыць пал вясновы,
Хоць снег растаяць не паспеў,
Так хочуць людзі траўкі новай,
Ім не шкада кустоў і дрэў.
Няхай гараць, бо іх багата
На нашай роднае зямлі!
Палі ў агні, лясы і хаты,
Свае знішчаем карані...
Зямлі жывая абалонка
Гарыць ад дурасці людской,
У дыме родная старонка,
Бо чалавек пайшоў вайной -
На луг і лес, на ўсе жывое:
На вожыкаў, чмялёў, вужоў,
Гараць з пасохлаю травою
Выводкі птушак і зайцоў.
Загінуць матылькі і жабы,
Выратавання ім няма,
Няма надзеі, нават слабай,
Завошта гэткая чума?
Навошта – здзекі над зямлёю,
Яна – адна на ўсіх, для ўсіх?
Вы не падпальвйце вясною
Яе прастораў, траў сухіх!
Зямля за клопаты аддзячыць,
Народзіць новы белы гай,
Каб заўтра мы змаглі пабачыць,
Як расцвітае родны край.
Свидетельство о публикации №114121000679
Теперь ощущаю украинский и белорусский язык - корневыми для себя.
Поэтому стихи Ваши читаю с удовольствием.
СПАСИБО!
Татьяна Шелихова -Некрасова 24.12.2014 19:38 Заявить о нарушении
Благодарю за отзыв!
Я считаю, что мы - родные люди...
Беларусь и Россия едины!
Было так и на этом стоять!
Потому мы и непобедимы,
Нужно это всем недругам знать!
Два народа, как будто два брата,
Мать – прекрасная наша Земля,
Сообща защищали когда-то –
Предки наши – селенья, поля.
Защищали от вражьих набегов,
И врагам не понять почему,–
Победили орду печенегов,
Не впустили фашизма чуму…
Сила предков – в единстве народов,
Нам бы это единство сберечь,
Сеять вместе, водить хороводы, –
Пироги сообща ставить в печь!
С уважением,
Галина Синякова 24.12.2014 23:43 Заявить о нарушении