"Смутак перад Сусьветам".
Мігцела зорка у начы...
Адна – скрозь дзірку ў хмарах...
Там, дзе Яна – такая Далячынь –
што колькі не ляці – ўсё мАрна...
А неба чыстае калі ўначы...
То, зорак – Цьма, да звар’яцеласьці...
Жыцця ня хопіць учыніць магчымасьць –
да кожнай даляцець,
калі б хацелась мне...
Навошта ж нам,
такая вось Прастора –
з мільярдамі жаданых месц,
каб пабываць ?
Калі мы да Зямлі прытОраны –
нам тут і нараджацца,
тут – і паміраць...
*+*
2 снежня 2014 г.
**(зорка – звезда; хмары – тучи; мАрна – бесполезно;
да звар’яцеласьці – до сумасшествия; магчымасць – возможность;
жаданых – желанных; прытораны – привязаны).
Печаль перед Вселенной
© Copyright: Олег Буйницкий, 2014
Свидетельство о публикации №114120306499
Свидетельство о публикации №114120306499
Рецензии