не герои...

                Н. М.
І крыламі закрые твар
Жанчына з шэрымі вачыма.
І пацалуе немагчымасць.
(І супраць яркага зачына)
Ты – зноўку верная раба!

Цябе купляю, замаўляю
Сваёй пяшчотаю. А там
Знутры ўсё хорам, зверху – храм.
Знутры сабе, а зверху - вам.
І тут - пакуль яшчэ кахаю…

Пакуль памерлае – старое,
Народжанае – для мяне!
Жанчына з шэрымі вачыма
Журбой закрыецца ў журбе.

…Рабе патрэбны не героі,
А той, хто катаваў яе…
 
20-11


Рецензии