Н. М.
І крыламі закрые твар
Жанчына з шэрымі вачыма.
І пацалуе немагчымасць.
(І супраць яркага зачына)
Ты – зноўку верная раба!
Цябе купляю, замаўляю
Сваёй пяшчотаю. А там
Знутры ўсё хорам, зверху – храм.
Знутры сабе, а зверху - вам.
І тут - пакуль яшчэ кахаю…
Пакуль памерлае – старое,
Народжанае – для мяне!
Жанчына з шэрымі вачыма
Журбой закрыецца ў журбе.
…Рабе патрэбны не героі,
А той, хто катаваў яе…
20-11
не герои...
© Copyright: Анастасия Котюргина, 2014
Свидетельство о публикации №114112710748
Свидетельство о публикации №114112710748
Рецензии