Мой рецепт омоложения

І вось, напрыканцы 
Сыйшоўшага амаль што года,
Я канстатую, што няма
Прыгод...
І драйву я не маю ўжо...
Жыццё мне не даруе
Пакуль новы шанец...
Яшчэ ў прорве...
Усё яшчэ ў дрыгве я...
І толькі аптымізм 
Прыродны
Розум мне бароніць!
Чаму і як
Такая абыякавасьць
Наўкол і скрозь
І ўсюды зноў бяда
І слёзы- гора!
Няма хіба ў нас выхаду
З нядолі?
Ды ёсць! Я ведаю, што ёсць...
Але не там шукаем Волі мы!
Мо ў галаве парыцца нам?
Для кожнага задача то па сілам!
Не будуць біць нам па рукам,
Бо рукі за спіной, у кайданах...
Сінія...
Глядзім вачамі
Ўжо амаль сляпымі
Катам ...
Не, не ў твары,
Глядзім ужо на пуза,
На жывот,
На гузку,
Каму які Бог рост даў...
Слухаем лухту,
Што ўводзіць кат
Нам у вушы нашы...
І колькі можа пакаленняў
Стаяць нязручна...
На каленях?
Мо досыць?
Ужо валасы ва ўсіх нас
З сівізной,
Даўно ўжо пазітыву
Просяць!
Чакаюць вітамін які
Ці краску...
Стрыжку  для адмазкі...
Бо колер памяняць-
То зараз першая задача!
Жывы пакуль,
Уставай ужо з каленяў...
Пра ГЭТА бітую гадзіну
Я тлумачу!