ПахнУла восенню. Праз суткі
каштан у смутку "выдаў" "глюк":
лісця пергаментнага скруткі
услалі круткую зямлю.
За ім бярозка-балаўніца
у пёрках лісцейкаў сваіх
пад ногі восені-царыцы
сыпнула жменьку залатых.
Пасля яшчэ крыху дадала —
нібы сыпнула з рукава.
А мытнік-дождж заенчыў : "Мала...
Плаці падатак! Ну, давай! "
Калі ўсё стрэсці не ўдалося,
ваяка-ветрык наляцеў
і пышнашатыя валоссі
сарваў як шапку — неспадзеў.
Як Тузік тапачкі, растузаў,
растрос, нібыта канфеці...
Апошні грош упаў у лужу —
і там схаваўся —
не знайсці...
Апошнi грош
© Copyright: Лаззаро, 2014
Свидетельство о публикации №114111410062
Свидетельство о публикации №114111410062
Рецензии
На это произведение написано 7 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.