я прыеду да цябе ў Познань
і вагоны стукаюць гучна
мары зьдзяйсьняюцца рознымі
шляхамі, нябёсамі, штучна
Я прыеду, і ўбачу горад
эстэтычны ў сваіх фактурах
Мне Вільня чужая, хворая,
хаця мы маўчым на адной мове
Ты адкрыеш мне можа быць месцы,
дзе часам была шчасьлівая,
а колы стукаюць гучна, літарамі, тэкстам...
Мая Вільня сумна-маўклівая....
я прыеду да цябе, Марыся,
і з Познанем паразмаўляю,
і кава будзе між намі,
усяго толькі кава... я абяцаю... :)
10-2014
Менск
Марысi Сiльвановiч
© Copyright: Матэ Лакиато, 2014
Свидетельство о публикации №114111309392
Свидетельство о публикации №114111309392
Рецензии
