Мая прыгажуня ня муч сваё сэрца

Мая  прыгажуня,  чакаў  цябе  доўга
Ты  ўсё  не  прыходзіш,  на  сэрцы  сумотна
К  табе  на  хвілінку  каханы  Мікола
Сваты   ў  нашай  хаце,  ўсе  знаюць  наўкола
            Паслухай  хоць  трохі,  як  стукаюць  сэрцы
            Давай  мы  з  табою,  адчынім  ім  дзверцы
            Не  знікне  каханне,  не  пройдзе  бясследна
            Жыццё,  без  кахання  для  нас  не  патрэбна
Мне  цёмная  ночка,  такой  доўгай  стала
Я  ведаю  добра  і  ты  дрэнна  спала
Хаджу  цэлу  ночку  адзін  я  па  хаце
Прашу  я  ў  Бога,  і  ў  Божае  маці
            Кахаю  Алесю  я  Божанька  моцна
            Чамуж  гэта  жонкай  ёй  быць  мне  ня  можна
            Чамуж  аддае  яе  бацька  другому
            Чамуж  не  аддасць  яе  нашаму  дому
 Не  ўсё  ў  жыцці  нашым,  так  добра  бывае
 Сустрэч  мы  жадаем,  а  лёс  не  жадае
 Нявесткай  тваёю  ніколі  не  стане
 Жыць  будзе у няволі,  засохне,  завяне
            Мая  прыгажуня,  ня  муч  сваё  сэрца
            Кахаць  цябе  буду  да  самай  да  смерці
            Жадаю  цябе  я,  цяпер,  як  ніколі
            Жыццё  без  цябе,  што  жыццё  ў  няволі