Свецяць зоркі-журавіны
Ды і месячык млады,
Паглядае ўсё на зоркі
І зайздросціць ім заўжды.
Гэтак многа іх у небе
Панасыпалі такіх,
Што і вочы разбягуцца,
Калі гляне ён на іх.
То міргне адной красуні,
То міргае ўжо другім...
Так і бегае да ранку,
ПОкуль стоміцца зусім.
Замільгаюць зоркі ў небе-
Льецца радасць і спакой.
Нават цемра ўжо здаецца
Нейкай любай і благой.
Зоркi
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2014
Свидетельство о публикации №114102701530
Свидетельство о публикации №114102701530
Рецензии