Плёткі, чуткі - ўсе забыты,
Як і казкі варажбы!
Клічуць зноўку малахіты
Воч каханай у грыбы.
Равары мы асядлалі
Ды спяшаемся ў гай,
Дзе стаяць апенек хвалі,
Хоць ты косы закладай!
Поўны торбы ды карзіны,
І стаміўся крыху крок.
Ды гарыць мае сябрыны
Шчасцем малахітны зрок!
І забыты ўсе трывогі,
Лёгка й чыста ў галаве.
Мы сядзім узбоч дарогі
На канаве ў траве.
І забыты ўраз праблемы
Усядзённай мітусні...
Свет забыўся хто мы, дзе мы?
Ёсць адно кахання дні!
Юнацкае
© Copyright: Станислав Шастак, 2014
Свидетельство о публикации №114101800530
Свидетельство о публикации №114101800530
Рецензии
Так жа, Леанід, як і апошняе! Дзякуй сардэчны і за трапнае прызнанне і за мову! З вялікай павагаю! Стась
Станислав Шастак 18.10.2014 23:41 Заявить о нарушении
Станислав Шастак 18.10.2014 23:41 Заявить о нарушении