выдаць кніжку і зьехаць у сьвітанак
накрываеш кубак лісьцем клёна
адчыняеш вакно, даеш сонцу выйсьці на ганак
выводзіш літары так пранікнёна
а сонца бяжыць перада мной восеньню
ты разьдзяляеш кнігі двукосьсямі
пішаш лісты сябрам зь вёскі ў горадзе
і ніякія ранкі табе не капэрты
зладзіш сьвяты з сымбалем бясконцасьці
у сваёй каляровай саколцы...
не вяртайся ў сьвітанак з поўначы,
не губляй у сваім сэрцы
прытомнасьці
09-2014
Менск
***
© Copyright: Матэ Лакиато, 2014
Свидетельство о публикации №114101400975
Свидетельство о публикации №114101400975
Рецензии