Стамлёны дзень...

Стамлёны дзень у цемру за пагорак
Нырнуў і згінуў.
А вечар жменьку палахлівых зорак
У неба кінуў…
Худзенькі маладзік – ледзь нарадзіўся -
Цікаўным вокам
Агледзеў сонны свет і пакаціўся
На хмарку бокам -
Пакоўзацца, нібы на санках з горкі -
Заліўся смехам.
Павесялелі, заміргалі зоркі -
Вось дык пацеха -
У звонкія запляскалі далоні
Ды ўраз – у скокі!
А нянька-ноч свавольніка – на ўлонне:
Спі, яснавокі…
І хмарку, вінаватую, спіхнула
Сасне на плечы,
І песню-калыханку зацягнула:
Расці, малеча!..
Здаецца, у цэлым свеце – ціха-ціха!
Ды, не глухая,
Душа пачула: недзе ж ходзіць ліха,
Вайной жахае…


Рецензии
Вот это да! Как говорят теперь:"Вау!" Просто сказка, а не ноч!
И последняя строка— как выстрел!

Лаззаро   17.10.2014 14:40     Заявить о нарушении
Спасибо! Если честно, мне и самой понравилось... бывает... Очень рада Вашей оценке!

Клавдия Семеновна   17.10.2014 15:26   Заявить о нарушении
Добра! Якая ж Вы малайчынка!

Алена Дзея2   02.02.2018 17:58   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 4 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.