Так здарылось, я жалілся бацкам:
Пабіўся у школе я на перапынку...
Але мой бацка,-сам, казаў мне, -сам
З сябрамі разбірайся любый сынку!
І так ад майго века павялось,
Я лёс не крыўджу, я яго шаную
Так ад дяцінства ён маех не бачыў слёз
І не убачіць , хучь я і гарую.
Дзякую Андрэю за гэту ідэю, вось атрымался верш.
Па жыццю
© Copyright: Дея Караваша, 2014
Свидетельство о публикации №114101105779
Свидетельство о публикации №114101105779
Рецензии