Доля
Рукі ў мазалях так часта,
Бо кашу, рублю, пілю.
Мне здаецца, гэта шчасце:
Шмат што ўмею, шмат раблю!
Не, на долю не крыўдую,
Лепшай, можа, i няма:
Бачу сонца,птушак чую,
Ды, яшчэ спяю сама!
Я спяю - пра лес i пашу,
Пра мурожныя лугi,
Пра Зямлю-Матулю нашу -
Любы край i дарагi!
Так, спяю, няхай парою
Слезы горкiя лiю...
Я шчаслiвая: са мною
Тыя ўсе, каго люблю!
Свидетельство о публикации №114100608382