Сэрца мроіць званок,
А час нібы застыў.
Ні надзеі няма,
А ні плану.
Я сяджу адзінок,
Стыне месяц між ніў,
Стунуць думкі…,
Я грэць іх не стану!
Я сяджу адзінок,
Ты сядзіш між сяброў,
Нетаропкая льецца размова.
Бо кахання выток
Ёсць пакуты наноў,
Дзе баліць нават
Кожнае слова!
А час нiбы застыу
© Copyright: Станислав Шастак, 2014
Свидетельство о публикации №114100500941
Свидетельство о публикации №114100500941
Рецензии