Дорота Керштейн-Пакульская. Женщина-дерево
ЖЕНЩИНА ДЕРЕВО.
Глеб Ходорковский - перевод.
Взята из бока мужчины -
так больно и вся в кровИ
и стала расти в разные стороны
как дерево
болезненно дорастая
удивительно человечной
Ты гОлоден
прикасайся ко мне насытись
гладкостью кожи моей
и словами
цветными блестящими безделушками
А потом
если хочешь
отблагодарить
наклонись и коснись осторожно
губами
жёсткой моей коры
и облегчи боль всех её трещинок.
я вся в сиянье и всегда по нему тоскую
но наверно я никогда
не дорасту до солнца
мои платья поблекнут
и между страничек романа
иссохнут ладони
приласкай и этот мой птичий страх пред тенью
и иззябшим птенцом
укрой меня возле сердца.
* * *
Moja poezja
Modlitwa wieczorna
Rozstanie
Kobieta drzewo
Koniec Tysi;clecia
Dodatkowy zmys;
Up;r Proroka
Dziadziusiu
Fotografia Prasowa
Hiacynty
Martwy sezon turystyczny
Mi;o;; Stw;rcy
Mi;o;; do ogrodu
O;miornice
Przepis na kapust;
Pomi;dzy tak i nie
Wiersz o Ka;dym
Wtuli; g;ow; w piasek gwiazd
Jesie;
Pod;;dzki cmentarz wojenny
Po wojnie
Wszech;wiat si; rozszerza
Kobieta drzewo
Wydobyta z boku m;;czyzny
obola;a i czerwona od krwi
zacz;;am rosn;; we wszystkich kierunkach
jak drzewo
w bolesnym dorastaniu
zadziwiaj;co cz;owiecza
Jeste; g;odny
nadotykaj si; wi;c i nasy;
g;adko;ci; mej sk;ry
s;;w
kolorowych fata;aszk;w
A potem je;li chcesz si; odwdzi;czy;
nachyl si; i dotknij ostro;nie
ustami
szorstko;ci mojej kory
z;agod; b;l wszystkich na niej p;kni;;
Jestem z blasku i za blaskiem t;skni;
ale by; mo;e nigdy
nie dorosn; do s;o;ca
moje suknie zblakn;
a d;onie zasusz; si;
pomi;dzy kartkami romansu
uca;uj i ten ptasi l;k przed cieniem
Jak zzi;bni;te piskl;
trzymaj mnie blisko serca
Свидетельство о публикации №114092504986