Адзінота.
Адзінота, мая ты сяброўка,
Толькі ты разумеш мяне,
І рупліва чытаеш на золку
Мае вершы, пра ўсё, што кране.
Толькі ты суцяшаеш ад плачу,
І заварваеш каву зрання,
Дорыш веру ў людзей і удачу
І што зможа усё дабрыня.
Разважаю, з табою сталею,
Адыходзіць учарашняе ў цень,
Бо святло рве мяжу апагею,
Вызваляючы шлях у новы дзень.
Фото интернет.
Одиночество
© Copyright: Людмила Воронова Супрун, 2014
Свидетельство о публикации №114091602723
Свидетельство о публикации №114091602723
Рецензии