Сарока верабей
Ён да сарокі із бядою
Дапамажы сарока мне
Я знаю птака ты з душою
Гняздо зламалі мне вятры
З дзяцьмі мне недзе прытуліцца
Чырыкаў, плакаў верабей
Бо вось начнецца навальніца
Я буду век табе удзячны
Памерзнуць дзеці на зямле
Твае гняздо вельмі вяліка
Я пажыву чуць у цябе
Сарока дзюбаю ківала
І ў дапамозе абяцала
І так вясна ўся прайшла
А вераб'ю не памагала
Так і ў людзей, і не сакрэт
Пойшоў я раз у гарсавет
Там кіраўнік, быццам сарока
Я змаляваў з яго партрэт
Свидетельство о публикации №114091502905