У вачах жыльцоу, так шмат нуды

Мой родны, кут,  як  ты  мне  мілы
Дзён  светлых  шмат было ў мяне
Цяпер  пусцеюць  твае  вёскі
Як шкода  іх, жаль, сэрца  рве 
            Раней смяяліся, спявалі
            Сягоння ў хатах, люд сядзіць
            Усе вёскі   сення ў запусценні
            Пабачыш  іх, сэрца   шчыміць 
Ой,  нешчасліву  сялу   долю
Перабудова  прынясла
Дваццаць гадоў не аром поле
Улада  новая  прыйшла
            Даўно паелі  ўсю скаціну
            Хлявы паспелі  разабраць
            Камбайн  і трактар не ўбачыш
            Хто так зрабіў каго караць?               
І аднаго  жадаюць людзі
За  кошт  другіх    жыццё  пражыць 
А  пасля  нас  тут  хоць патоп
Ніхто ні чым  ні даражыць
            А  прапаганда  не сціхае
            Сялян  чакае лепша доля
            Вакол  бяссорамна  гучыць
            Цябе падымем  родна поля   
Ды хто яго цяпер падыме
Працэнтаў трыццаць ад сяла
Людзей  засталася  ў  вёсках
А   моладзь з вёсак,  уцякла
            Цяпер  нас запад  хлебам  корміць
            А  мы  ім  нафту  гонім газ
            На  дваццаць пяць гадоў, мо хопіць
            За  што тады  накормяць  нас ?
І як забачыш  тую  вёску
У вачах  жыльцоў  так  шмат нуды
Што жыць не хочацца самому
Ісці  не ведаеш  куды