Апусцелы перон
- абязволены цень незабыўнага лета.
Пакінуты позірк
- апошні нюанс незваротнае сцэны.
І бы лампіён гасне сонца над духам паэта,
Што целам сваім падпірае вакзальныя сцены.
Ірвецца папера, ліняе істотнасць пісання:
- Няўжо не знайсці яго музе, пакорлівай, тэмы.
Пісаць або не, калі думка пульсуе ў каханні?
Шэкспіраўскі прывід глядзіць з-пад радочкаў дылемы.
Пiсаць або не?
© Copyright: Аляксандра Фагот, 2014
Свидетельство о публикации №114091000804
Свидетельство о публикации №114091000804
Рецензии