Карона восенi

Лісце крушыны на доле ляжыць,
Сырасцю цягне, у тумане дрыжыць.
Возера, бераг з прыціхшым чаротам,
І цягне маўклівай асенняй сумотай.

Кроплі парвалі далонь павуціны,
Крывёю блішчаць дарагой журавіны.
Галінкай вярба запрашае ў цяпло,
Пад хмарай зваліўся грак на крыло.

Вецер з дажджом гоніць сум па вадзе,
Восень павольна ў кароне ідзе.
На дахі дамоў, уздоўж цёмнага плоту,
Лісце злятае з ікон пазалотай.

Сяргей Брандт, 09.09.2014


Рецензии