Дакранiся да роднага слова,
Да арнаменту родных лясоў.
Восень тчэ з павуцiння абнову,
Каб развесiць у кожны куток.
Без сустрэч-пасядзелак да ночы,
Без вясковых i простых людзей,
Мова срэбрам пралiцца не хоча,
Вось бы з ёй сустракацца часцей.
Ноч адыйдзе павольнаю справай,
Ранкам будзе цудоўны настрой.
Багдановiч, Мiцкевiч, Купала...
Гоман птушак над вёскай маёй.
Кожны з нас беларус, безумоўна,
Але ёсць нешта з даўнiх часоў -
Што яднае ўсiх нас бацькоўская мова,
Кропкай, зверху напiсаных слоў.
Сяргей Брандт, 08.09.2014
Дакранiся да роднага слова
© Copyright: Сергей Брандт, 2014
Свидетельство о публикации №114090809648
Свидетельство о публикации №114090809648
Рецензии