Францішку Багушэвічу з удзячнасцю
Паглядзі ўверх на хмары,
Там, сярод бяздоннай цемры,
Месяц робіць Мір сапраўдным,
Адчыняе знічкам дзверы.
Знічкі ў душы ўваходзяць
І гараць святлом астральным,
Так заўжды на небасходзе
Было здарэннем незвычайным.
А цяпер не бачым свету,
Свет людскіх душ не кранае.
Дзесьці там на ўскрайку лета
Цемра дзверы зачыняе.
Паглядзі ўверх, здаецца
Не ўсе блішчаць там зоркі.
І ляжыць пад самым сэрцам
Прадчуванне думай горкай.
Сяргей Брандт, 02.09.2014
Я пачуу твае словы
© Copyright: Сергей Брандт, 2014
Свидетельство о публикации №114090300308
Свидетельство о публикации №114090300308
Рецензии