Ярасць хлопца ахапіла -
Ох, зняважылі яго!
Кроў кіпела маладая,
Ён жа слухае сваё...
Грукнуў моцна ён дзвярыма
І памчаўся прэч адсюль.
Толькі маці горка плача,
Як і тысячы матуль.
А гады ляцяць як вецер,
Не павернеш іх назад.
Успаміны як нахлынуць-
Будзеш гэтаму не рад...
І калі не стане маці,
Брыдка будзе ўспамінаці,
Як вы лаялі, крычалі
І штурхалі сваю маці.
Ёй заўсёды памагайце
І кахаць ёй дазваляйце.
Пашкадуйце сваіх маці,
Горка будзе,так і знайце!
Ярасць...
© Copyright: Людмила Шаблыко, 2014
Свидетельство о публикации №114082902487
Свидетельство о публикации №114082902487
Рецензии