Летуценна праляцела лета -
Саступіла восені шляхі.
Толькі я калісьці бачыў гэта:
Лісце, поле, пахар ля сахі.
Дрэвы лісце скінулі, паснулі
У віры няспраўджаных падзей.
Мы у восень па вясне сумуем,
Спадзяемся ў ёй спаткаць свой дзень.
Дапаўняем думкамі кружэлак,
Што жыццём прыдуманы да нас.
Што ж даждом ты восень заімжэла? -
Не губляй красы ў імклівы час.
Паглядзі, як радуюцца дзеці
Фарбам маляўнічае пары!
Як у парку лісце кружыць вецер,
І прыносіць радасць дзетвары!
Я лістоў кляновых назбіраю -
Для нашчадкаў восень засушу.
Раптам заўтра восені не стане? -
Што тыды я ўнукам пакажу.
Летуценна праляцела лета
© Copyright: Валерий Познякевич, 2014
Свидетельство о публикации №114082610473
Свидетельство о публикации №114082610473
Рецензии