Здольнасць их удвая менша

               

Аднойчы  сын  спытаўся   у  таты
ў   галаву  што  ім  прыйдзе
Ты  растлумач  мне,  чаму  разам
Мужчына  з  бабаю  жыве
           Спіну  сабе,  сам  пачашы 
           Бацька  задуменна сказаў
           Сын  яго  мучыўся,  часаўся
           Ізчэрпаў  сілы  і  маўчаў   
Убачыў,  як  гэта  няпроста
Спіну  самому  пачасаць 
Таму  яны і  жывуць  разам
Прышлося  сыну  так  пазнаць
           І  калі  сын  стаў  зусім сталым
           Задаў  пытанне  тое  зноў
           Ці можаш  ты  таго  убачыць
           Хто  за  тваёй  стаіць  спіной
Як  не  круціў  сын  галавою
Хто  за  спіною  не  ўгледзеў
І  зноў  задуменна  на  тату
Сын  у  чаканні  паглядзеў
           Калі  мужчына  з  жонкай  разам
           Жывуць  як  цэлае  адно
           Вачэй  дзве  пары  мае  кожны
           Дзве  пары  рук   для  іх  дано
Кались  жывуць  абое  разам
І збоку  бачаць   ўсё  яны
Свой  перад  бачаць,  бачаць   ззаду
Жыццё   іх лёгкае  тады
           Калі  жанчына  і  мужчына
           Жывуць  тут  кожны  па  сабе
           То  здольнасць  іх  удвая  менша
           Цяжэй  жыццё  іх  ўдвайне